19 januari 2013

 

Russisch kerkhof

 

De eens witte kruizen op de graven zijn grauw geworden

[door de uitstoot van het verkeer op de snelweg dat voortraast

van niets naar nergens in een soort perpetuum mobile]

en staan vergeten in rijen voor een al lang gesloten loket.

Op ééntje na die ontdaan van de aanslag van de tijd

oogverblindend staat te blinken in de voorjaarszon:

alleen kinderen of kleinkinderen kunnen het zijn geweest

die gewapend met schoonmaakmiddel en schuurspons

helemaal uit Rusland zijn gekomen om dit zinloze wonder

te verrichten, maar waarom toch en waarom alleen zij?

Daarover peinzend voel ik m’n ogen vochtig worden.

Wat kan ik er van zeggen: je moet er bij zijn geweest?