3 februari 2013

Tussen droom en daad (1)

Er zijn van die projecten die wel bedacht maar nooit uitgevoerd worden. Daarvan heb ik zelf ook een voorraadje. Zo meende ik een jaar of dertig geleden dat de wereld dringend behoefte had aan draagbare watervallen. Want watervallen waren er meer dan genoeg – grote en kleine, natuurlijke of door de mens aangelegde zoals die in Central Park – maar ze hadden allemaal een tekortkoming gemeen, namelijk dat ze niet draagbaar waren. Want hoe plezierig zou het wel niet zijn als iedereen over een draagbare waterval kon beschikken die men overal mee naar toe kon nemen? Met behulp van mijn rudimentaire tekenvaardigheid werkte ik het idee globaal uit in wat knullige schetsjes. Het zou een grotendeels doorzichtige koffer moeten worden, gewoon met een handgreep aan de bovenkant. Binnenin zat de waterval die van energie werd voorzien door een batterij of wat zonnecellen. Hij moest er zo echt mogelijk uit zien met stenen en gras en misschien zelfs een boompje en wat struiken. Je kon in speelgoed- en hobbywinkels voor modeltreintjes van alles kopen om een miniatuurlandschap te maken waar ze doorheen konden rijden, daar moest wel iets mee te doen zijn, maar dat waren details die ik later nog wel eens zou uitzoeken. Maar nee dus, het is er nooit van gekomen. Jammer eigenlijk, want stel je eens voor hoeveel vrolijker het straatbeeld zou zijn als iedereen zijn of haar eigen privéwaterval met zich meedroeg. En de kleintjes een minikoffertje met alleen een niet werkend statisch modelletje zonder water. Want kinderen maken toch altijd alles kapot.